De meester en Margarita

De belangrijkste roman uit de Sovjetunie is De meester en Margarita van Mikhail Boelgakov. Geschreven tussen 1928 en 1940, - verboden - en pas in 1967 gelijktijdig uitgegeven in de Sovjetunie en in het westen.

"Neem me niet kwalijk alstublieft.. dat ik me toesta... zonder introductie.."
De roman gaat over de verwikkelingen met de duivel.

Faust en Gretchen

De meester en Margarita kan volgens mij nauwelijks overschat worden, en er is gelukkig veel aandacht voor. Hij is te lezen naast de occulte achtergronden van de Russische revolutie, voordat de bankiers de revolutie overnamen, en naast de Faust van Goethe.

De roman van Boelgakov ademt de geest van positief verzet tegen iedere vorm van controle. Het idee is dat je eerst op een diep niveau moet begrijpen wie je voor je hebt. Wat is zijn kracht en wat is zijn zwakte.

De duivel

De duivel heeft een ongewone kracht: als je hem achterna zit, dan is hij je altijd te snel af.
Als je zijn spel speelt, verlies je altijd. Als je je eigen spel bedenkt, dan win je.

Dat betekent: je moet eerst het gegeven spel doorgronden.

Dat is het uitgangspunt in de roman en zo leren we de hoofdpersonen kennen: de meester en zijn geliefde, Margarita. Margarita besluit mee te gaan met de duivel, maar op haar eigen voorwaarden: 'Wees gewaarschuwd: als ik hier niet levend uitkom, dan zal ik zijn gestorven uit oprechte liefde.'

Ze betreedt een andere dimensie, zonder kleren overigens, en dat is een dimensie waar de duivel zich ophoudt, naast verschillende andere entiteiten. Dat is iets wat meteen opvalt: de duivel is niet alleen.
Hij is het type gastheer dat graag de hele dag zelf aan het woord is: hij praat languit over gruwelijke bloedbaden en sluwe misdaden. Als hij maar kan praten. Hij wil gehoord en bewonderd worden.

Margarita komt er gaandeweg achter dat mensen tot haar bidden. De duivel wordt zenuwachtig van zo veel compassie. 'Compassie,' zo zegt hij, 'dat zijn de scheuren in mijn slaapkamer!'
Hij zegt dat hij veel sterker is dan veel mensen denken, maar ook dat zijn mogelijkheden en verantwoordelijkheden van zijn afdeling beperkt zijn. Vanaf dat moment blijkt dat Margarita zelf bij machte is om zonden van mensen te vergeven, iets wat haar gastheer niet kan.

De roman is op allerlei niveaus interessant, en zeker niet alleen als kritiek op alle onzinnige instituten van de Sovjetunie. De hele magie is net ietsje oorspronkelijker dan in Alice in Wonderland, en magie is nou precies waar zowel de kerk als de communistische atheïst niet tegen kon. Schaakstukken die veranderen in kikkers, dat soort werk.


Bedenk dat Rusland eigenlijk pas in de 11e eeuw christelijk werd, en dat Rusland al in een vroeg stadium (1917) te maken kreeg met vergaande deceptie van de wereldorde. Alles ondergebracht in commissies, mensen met macht die voor je bepalen wat voor leven je kunt gaan leiden. Met de illusie van vrijheid en vooruitgang.. uiteraard. De sovjetunie, wat was dat eigenlijk? 


Wat bij ons geleidelijk gaat, is in Rusland met schokken gegaan. Dat geeft de Russen wellicht het voordeel dat zij eerder herkennen voor het wat is: centralisering, afkomstig van mensen die zeer zeker niet het beste met de wereld voorhebben. Links en rechts zijn valse concepten, in handen van dezelfde jongens.

De meester en Margarita kwam uit in 1967; zowel in het oosten als in het westen. Een bijzonder jaar voor een bepaalde cultuuromslag. Bij ons werd een nieuwe benadering neergezet ten opzichte van religie, in het oostblok werd een iets lossere benadering neergezet ten opzichte van het communisme. Ik zeg neergezet, want het is uitgedacht, van bovenaf. Interessant is dat beide regio's de Margarita niet konden negeren. Ze besloten te proberen hem te gebruiken. Het doet niets af aan de kracht van de roman.



Pleased to meet you

Hoe is het boek gebracht? Hiervoor moeten we even terug naar eind jaren '60. Een interessante tijd, maar het is ook goed om een beeld te vormen van de dwingende controle over popmuziek in die jaren. Interviews met Alan Watt zijn verhelderend; en Alex Constantine heeft een en ander op een rijtje gezet in het boek 'The covert war against rock'.
Ja, er was iets aan de hand eind jaren '60: popmuziek werd top-down gepromoot door vrijmetselaars, door leden van de CFR, en in de Europese praktijk door Theodor Adorno. Omdat eind jaren '60, begin '70 tegelijkertijd creatieve hoogtepunten waren, wordt vaak gedacht dat de cultuuromslag van mensen zelf uitging. Zo simpel lag het niet. De grote muzikanten van de jaren '60 waren wel degelijk creatieve geesten, maar er werd een pad voor ze uitgestippeld, en ze werden vervolgens nauwlettend in de gaten gehouden.

De hoge heren zijn er eerlijk in: de Beatles zijn gecreëerd, de Stones, de Doors, de Beach Boys.
Er was kennis over de kracht van woorden in combinatie met bepaalde melodieën en ritmes. OK jongens, dit is de deal, zeg dat je spreekt namens een nieuwe generatie, maar blijf binnen onze kaders.
Wat betekent dat voor ons? Wij mochten religie achter ons laten, maar wel op hun voorwaarden. Controle over onze manier van denken.

John Lennon en Jim Morrison waren echt.
Mick Jagger en Bob Dylan waren niet echt.

We weten hoe het Bob Dylan en Mick Jagger is vergaan. Ze hebben hun ziel verkocht. Toch?
Bob Dylan geeft openlijk toe dat hij lange tijd geleden een afspraak heeft gemaakt met een zekere chief commander. Dat maakte hem beroemd, maar maakte hem ook gebonden. En hij weet het.
Het hele geval Mick Jagger is nog veel treuriger, die man heeft het zelf niet eens door.
Mick Jagger is de man achter de uitspraak: de duivel zit in ons allemaal. Goh? Leg uit?

1968: de Rolling Stones komen met een catchy tune en een directe verwijzing naar het boek van Boelgakov. Er komt weinig uit de Sovjetunie, maar dit is echt. Hallucinerend, een cult-klassieker, jongeren zien dat. De timing van Sympathy for the devil is opmerkelijk. Net als Boelgakov heeft Mick Jagger het over de duivel die Jezus heeft veroordeeld, die de Romanovs heeft vermoord, over een trotse hooghartige man, ook al met min of meer dezelfde openingszin. Maar... meneer Jagger maakt het voor het grote publiek allemaal wat simpeler, wat makkelijker te bevatten.
Hij zegt: Pleased to meet you. You're to blame.

Dank u wel. Die zin komt dus uit de denktanks.

Het is onze schuld. De duivel als een imaginaire stroman, bedacht door mensen die zelf geen verantwoordelijkheid voor hun eigen falen nemen. Medunkt. Duizenden jaren van wijsheid, en meneer Jagger komt even uitleggen hoe het echt zit. 'Iedere politieagent is crimineel, en iedere zondaar heilig'. Kortom: het is ons eigen falen. Heeft hij het boek eigenlijk wel gelezen?
Ik heb zo mijn twijfels, en toch zijn het zijn woorden die zijn blijven hangen.
Het verbieden van boeken werkt altijd averechts. Dat is een simpele wet. Je kunt een boek wel overnemen, en voorzien van een uitleg. 40 jaar na dato.. de helden.
Het zal wel eerder opgemerkt zijn (en ook weggehoond), maar er is iets grondig mis met dat nummer.

Ons eigen falen. Het is de kern van iets wat is gaan resoneren bij een hele generatie. Mensen die zich om allerlei legitieme redenen geen christen meer wilden noemen, prima.
Wie hadden schuld voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog? De gewone man!
Toch?
Het was de gewone man die een zondebok zocht .. zo is het gegaan .. de gewone man .. die heeft het gedaan! We horen het nog steeds regelmatig, en het gaat moeilijk samen met de constatering dat oorlogen van bovenaf geregisseerd worden. Democratie bestaat niet op dat niveau, het spijt me. Wijsheid die kennelijk even weg is geweest.

De hele Middeleeuwse Europese literatuur zit vol met verwijzingen naar de duivel, de hele Zuid-Amerikaanse literatuur nog steeds; buiten de christelijke invloedssfeer geldt hetzelfde.
De hele kerstening van Europa ging gepaard met gewelddadige onderdrukking van een pre-christelijk bewustzijn, mensen die zo hun eigen intelligente manier hadden gevonden met demonen, iets wat de heren (destijds uit Rome) inderdaad erg slecht uitkwam. En dat zijn allemaal allegorieeën, stromannen voor ons eigen falen?
'Ach ja, de duivel, wij weten wel beter', zegt de schoolmeester tegenwoordig. 'Wij zijn het zelf.'
Toch?
Hier wringt iets.



Behemoth


Het is naïef om te denken dat het concept van de duivel overgekomen is uit de Bijbel. De pre-christelijke zwarte demon heet Behemoth. Hij is nooit weggeweest. Sterker nog: deze wereld is als een droom die uitkomt. 




Hij werpt verschillende soorten voedsel in het water, want iedere vis heeft zijn eigen voedsel. De vis kan het ruiken en de geur vaststellen; maar als de vis het eet, dan haalt de haak hem met kracht uit het diepe water.
Niemand is in staat om de vis te vangen die zich in het diepe water bevindt, niets behalve de val die de visser uitzet.
Het is precies op deze manier dat wij bestaan in de wereld, als vissen. De visser plaatst veel soorten voedsel voor onze ogen, dingen die tot deze wereld behoren. Hij wil dat wij naar één van die soorten gaan verlangen, en ervan gaan proeven, zodat hij ons kan vangen met het verborgen vergif, ons uit vrijheid kan halen, en in slavernij kan brengen.

Nag Hammadi



Om de hedendaagse duivel te begrijpen, kan ik iedereen het werk van Neil Kramer, John Lash en Christopher Everard aanraden. Het menselijk bewustzijn bestaat niet alleen in de derde maar ook in de vierde dichtheid. De derde dichtheid is bewustzijn gebonden aan een fysieke vorm. De vierde dichtheid, dat is bewustzijn dat niet geankerd is aan materie. In de vierde dichtheid bevinden zich onze paranormale gaven, en ook andere entiteiten. Het wordt hoog tijd dat we die weer eens gaan begrijpen, als we willen weten wat vrijheid betekent. Het kwaad gebruikt onze zwakheden - dat wel - maar de oorsprong ligt niet in onszelf. 

De westerse geschiedenis vanaf de 12e eeuw draait om niets anders dan de kabbalah, zwarte magie en contact met demonen en zogenoemde astral shells. Bepaalde entiteiten geven de families ongeëvenaarde macht, op voorwaarde dat zij de mensheid laag houden en ritueel offers brengen. Een normaal mens deinst ervoor terug, een kleine minderheid van psychopaten doet enthousiast mee - dit gaat een aantal generaties zo door en je krijgt een machtsstructuur waar niemand in de top er nog van opkijkt. 
In Engeland heeft filmmaker Chris Everard onvermoeid onderzoek gedaan naar de kern van het probleem (the antichrist conspiracy). Maar wat hij doet is niets nieuws. Het werd door mystici in feite eeuwenlang erkend, verteld, opgeschreven - alleen horen we er de laatste pakweg 1000 jaar weinig over. 
De mystici schreven: met een evenwichtige benadering is de mens altijd sterker.

En zo'n evenwichtige benadering is precies waar het in het westen aan ontbreekt. Het wordt strak ontkend, of enorm uitvergroot. Boelgakov pakt het wél op. Zie de duivel in de ogen, doe het eens. Je merkt meteen op dat hij maar één helder oog heeft. De Russische schrijver was zeer zeker geen absurdist, hij schrijft hoe hij denkt over die vierde dichtheid, net als Goethe, die ook leunde op de mystieke traditie.

Frequentie van het bewustzijn

Iedereen die voelt dat er iets wringt met de realiteit waar we ons geacht worden mee bezig te houden, geld, politiek, pensioenen - lees het boek van Neil Kramer : the unfoldment.
We leven in concepten die zijn ontwikkeld om het bewustzijn op een lage frequentie te houden. Ontwikkeld om het bewustzijn eigenlijk voortdurend in de derde dichtheid te houden, en daarbinnen weer op een niveau waar het makkelijk te controleren is.
Angst voor een sterker bewustzijn is onzinnig: dat wat aast op een lage frequentie is sluw, maar niet wraakzuchtig, niet persoonlijk. Het concept van een gepersonificeerde duivel is wel fictie. Er is niets dat je komt achtervolgen, op een gegeven moment ben je sterker en blijf je sterker.

Controle manifesteert zich in georganiseerde religies, ideologieën, beschavingen, in het hele idee van vooruitgang. Het voelt misschien enige tijd prima, maar vergis je niet, alles is nep, en veel mensen voelen dat ook aan. De taak is volgens mij om vooral niet te blijven hangen in pessimisme of dingen als demonstraties. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde: niet blijven hangen in ongefundeerd optimisme.

Neil Kramer beschrijft een gezond proces om langzaam maar zeker letterlijk te kappen met de gegeven werkelijkheid. De kunst is je eigen werkelijkheid te creëren, je eigen spel te maken. Iedereen heeft de kracht om zelf te groeien, vooral in deze tijd. Een sterker bewustzijn dringt zich op. Het menselijk bewustzijn is een klein stukje sterker dan we denken. Dan we voorgespiegeld krijgen. Het bewustzijn is nauw verbonden met de fysieke werkelijkheid. 'Dit is de werkelijkheid, hier moeten we het mee doen'. O ja? Is dat wel zo?

De teneur die ik de laatste tijd opmerk is dat veel mensen wel inzien dat er iets mis is met de narrative van EU en verkiezingen, en dat mensen ook inzien dat er iets wringt met Alex Jones en Jeff Rense (de paniekdenkers). Zij zien het probleem, beter dan veel mensen denken, maar ze maken het groter dan het is. Wees bang!
Vaak is er de verleiding om dan maar in de cynische modus te duiken. Om te denken: ok, kennelijk wordt mensen het leven onmogelijk gemaakt zodra ze het controlesysteem op een grondige manier gaan tackelen.

Maar dat gebeurt niet!

Er zijn denkers, spot-on, geen disinformatie, die er niet omheen draaien, die niet worden gebruikt, en toch met rust worden gelaten.

Hoe zit dat toch?

Neil Kramer heeft het over een sterke energiestroom die hij in 2009 voelde in een graancirkel, John Lash heeft het over een gelofte die hij heeft afgelegd met moeder aarde. Organisch licht. De aarde leeft. Tune in.
Het is een veld waar controle gewoon niet bij komt; niet omdat het irrelevant is of omdat het aangestuurd wordt. Ik heb het over de mensen met informatie, wetenschappers, geen zweverige goeroe's.

Ik kan het mis hebben, maar het lijkt dan wel alsof er iets is dat zegt: kom niet aan deze mensen. Alsof het controlesysteem bang voor ze is. Voor wie werkt het controlesysteem? Voor iets dat bang voor ze is. En dat brengt ons in het spel waar al die oude mythologieën het al over hadden.

Wat het controlesysteem enkel nog kan doen, is slechte kopieën op de markt brengen waar wij dan weer intrappen: new age-dingetjes, thrive, inside job, of endgame van Alex Jones. Ze kunnen bewegingen opzetten, die ons afleiden van ieder idee van individuele groei.

Noem hem zoals je wilt. Archon, Satan, Behemoth, Saturnus, Annunaki, wat je wilt. Het is een kracht in de vierde dichtheid en doet zich voor als meester van de schepping. De top van de top wil het graag groter maken dan het is, maar het is enkel meester van de uiterlijke duisternis.
Zijn laatste truc is een slechte kopie van de werkelijkheid. Virtual reality, voor iedereen. Op alle terreinen. Onderwijs, economie, politiek, religie, vrije tijd. En natuurlijk zien we dat.
We leven in feite in een beschrijving van de werkelijkheid, en de eerste vraag die iedere scholier zou moeten stellen is - ja, maar wie máákt die beschrijving dan ook?
Ergens voelen we dat het niet van onszelf is, en toch leggen we er al onze energie in. En dan komen we bekaf thuis, en van ons pensioen is ook al niets meer over.

En dat? Dat is nou precies de bedoeling!

Geen sympathie, maar laten we toegeven: hij is behoorlijk goed in wat hij doet. Dat wil hij graag horen.

Prometheanreach / psy-ops

2012

Prometheanreach.com geeft een overzicht van zestien verschillende denkers over het belang van dit jaar, eigenlijk een grote verzameling van linkjes met relevante radio-interviews, in het Engels. Het idee is dat het huidige 'evenwicht' verstoord zal gaan worden, via een natuurlijke of georkestreerde gebeurtenis, gevolgd door een poging tot mind control, en daarna een krachtige positieve energie die we kunnen aangrijpen. Ik wil in dit verband ook wijzen op het interview van Rik Clay en het blog van Matthew Delooze.

CO2 footprint© is onzin.
Dit is wat er wél gebeurt.

Ik heb zelf veel geleerd van Alan Watt, Jay Weidner, John Lash en Neil Kramer. In die volgorde.

In het Nederlands taalgebied is het allemaal een stukje zweveriger, maar Peter Toonen (de maya-man) komt waarschijnlijk het dichtst in de buurt; hij heeft het over de effecten van een poleshift en een verandering van magnetisch veld. Een poleshift betekent plotseling 30 uur volledige duisternis, en dan veranderende temperaturen. Niet een volledige flip-over maar een flinke tik. Een magnetische shift betekent dat mensen zich veel meer bewust worden van hun capaciteiten. De truc is om gericht te zijn op wat er binnenin gebeurt.


Mind control 

De ellende van deze tijd is dat er ook krachten of groepen zijn die mensen willen vasthouden in een soort hypnose. Juist omdat er eeuwenlang geïnvesteerd is in een bepaald soort van controle, en zij eindelijk lijken te gaan naar een soort hoogtepunt daarvan. Het gaat om vasthouden: er ís al hypnose, voor wie dat wil, maar ze zullen straks heel goed hun best moeten doen om ons daar nog te houden.

Het is die combinatie waardoor er vermoedelijk een grote mind control - gebeurtenis aan zit te komen, binnenkort. Met als doel dat we ons afsluiten voor natuurlijke veranderingen. Het kan behoorlijk professioneel worden. Ik weet niet wat voor technieken ze nog van stal kunnen halen, maar het is aan ons om de truc te doorzien. Als je dat vanaf het eerste moment doet, dan word je er niet ingezogen, kun je afstand nemen en het zien als een show. Het hoort er kennelijk even bij, het is de clash tussen controle en de natuurlijke tegenhanger daarvan.

11 september was de laatste grote mind control; hij heeft in de wereld van de politiek goed 10 jaar gewerkt, en wordt in feite nog steeds slecht begrepen. Aan de andere kant was dit voor veel mensen de eerste aanleiding om zich grondig een en ander af te vragen. Boeken van Thierry Meyssan (the big lie) en Webster Tarpley (911 synthetic terror) geven een indruk van zorgvuldig voorbereide psy-ops. In diezelfde eerste jaren kwam er een soort van gecontroleerde oppositie op gang (loose change, engineers for 911 truth). Dat is het deel dat slecht wordt begrepen: de achtergronden van de gecontroleerde oppositie. Ik kan me spotjes op CNN herinneren in 2004: oppositie tegen de berichtgeving van CNN - mede mogelijk gemaakt door CNN. Zo kwam het verhaal de wereld in over explosies met thermiet en over staal dat zou zijn afgevoerd naar China, alsof er daar die ochtend nog staal lag.

Gecontroleerde oppositie heeft de aandacht afgeleid van meer onafhankelijke onderzoekers. In feite is de waarheid over het lot van de torens pas in 2008 goed uitgelegd: een directed energy-wapen (DEW) dat materie in stof doet opgaan. Niet instorten maar in stof opgaan. In dat proces lijkt het alsof je explosieven ziet afgaan.

Het boek van Judy Wood (where did the towers go) geeft de achtergrond. Zij leeft nog, haar student is wel vermoord. De technologie bestaat sinds Oklahoma 1995, en gaat voorbij aan conventionele explosieven of brandstoffen. Het boek is zuiver wetenschappelijk, en geeft een verklaring voor foto's met een vreemd soort schade in de hele omgeving op die dag; voor een vreemde kracht: iets dat auto's omdraait terwijl er een halve meter verder helemaal niets gebeurt, iets dat mensen optilt en 10 meter verder neergooit. Een microwave-achtig wapen dat inwerkt op de elektro-magnetische energie die er al is.

Gecontroleerde oppositie heeft ook het idee versterkt dat het allemaal zou gaan om een elite die strijdt om de toegang tot fossiele brandstoffen in het Midden-Oosten. Zo'n groep kan er zijn, maar dan is er toch echt nog een club boven hen. Dit gaat allang niet meer over olie, dit gaat over controle, controle over ons eigen boerenverstand. Vermoedelijk zijn de neocons met hun olie-avonturen gechanteerd door een club machtswellustelingen boven hen. Denk aan de top van de mafia, ik weet wat jij weet, maar jij weet wat ik weet wat jij weet. Voor hen lijkt alles tot nu toe gesmeerd te gaan: centralisering, iedereen doet mee. Het is heel simpel: zij moeten weg. En ze gaan niet vrijwillig weg. En toch moeten ze weg.


Vrije energie 

De positieve kant is ook makkelijk: elektromagnetische technologie bestaat al; anti-zwaartekracht bestaat al. We hebben de beelden nog.

Bedenk wat dat betekent als iedereen straks toegang heeft tot zulke energie. Voor de positie van alle koninklijke oliejongens (en dame), voor het leen- en geldsysteem, voor Londen, de Saudi's, voor China, voor de fabrieksarbeiders in de derde wereld.

Het gaat trouwens allemaal terug op twee Oost-Europeanen. Vergeet China, de toekomst komt van de Servische ingenieur Nikola Tesla, begin 20e eeuw, en de uitwerking daarvan van de eigenzinnige Letse ingenieur Ed Leedskalnin.
De theorie van zwaartekracht (Newton) gaat uit van massa, maar deze jongens hebben laten zien dat het in werkelijkheid gaat om magnetisme. Leedskalnin had een apparaat waarmee hij de zwaartekracht magnetisch kon uitschakelen, volgens hem was dat het geheim van de piramides. Hij heeft 20 jaar lang 's nachts gewerkt aan een museum (Coral castle, Florida), waar iedereen de wonderen van de natuur kan komen aanschouwen.
Voor wie interesse heeft: ook de zon werkt elektro-magnetisch, het is geen vuurbal die uitdooft. Bijzondere eigenschap van de zon is dat het energie kan opslaan (zie de onderbouwing bij het Thunderbolts Project)


De volgende psy-op

11 september was trauma-based mind control: een combinatie van angst / emotie met het inprinten van bepaalde ideeën en woorden. Het is goed om te weten hoe het werkt. Niemand wordt geboren als zombie, maar er kan wel aan gewerkt worden. Het gebeurt iets te veel in de Amerikaanse muziekindustrie. Stanley Kubrick geeft in A clockwork orange en Eyes Wide Shut aanwijzingen over het gebruik van MK Ultra, het gaat om programma's die rechtstreeks zijn overgekomen uit Nazi-Duitsland.

De volgende grote psy-op hoeft niet persé gepaard te gaan met trauma. Het zal in ieder geval gebeuren met een grote kennis van de menselijke psyche; dus vooral ook het element van hoop moeten we niet uitsluiten. Hoop maakt blind, net als angst. De ideeën over de mysterieuze 12e planeet zijn de laatste tijd iets te populair, misschien dat daar iets mee gebeurt. Verder hebben veel mensen het over een soort van religieuze interventie, nep uiteraard. Hoe weten we dat het nep is? De echte godheid is onder onze voeten en in ons, en niet boven ons; zo simpel is het volgens mij.

Rik Clay had ook het over Lady Diana als ultieme symbiose van christendom en islam: precies datgene waar we geacht worden ons nu druk over te maken. De techniek is er al: ze zou zomaar ineens als engel kunnen neerdalen, nep uiteraard. Misschien een combinatie van angst, en daarna hoop. Het kan ook een natuurlijke gebeurtenis zijn, waarvoor vals de verantwoordelijkheid geclaimd wordt. Hoe dan ook, een poging om het collectieve denken in een bepaalde richting te sturen. Een laatste poging.

Wat wel echt is, is dat moeder aarde bezig is te veranderen, en wij ook. Een nieuwe magnetische frequentie, positie, dimensie. Dit is die cyclus van 25,920 jaar waar we over horen. Bekijk ook even de uitleg van Johan Oldenkamp. In die lijn moeten we het zoeken. Wat het ook is, het komt het hele controlemechanisme erg slecht uit.

Neil Kramer heeft twee weken geleden een goed interview gegeven over de hopeloze situatie waarin dat controlemechanisme zich bevindt, en hoe wij afstand kunnen nemen zonder hen te voeden.

John Lash is de specialist achter oude gnostische teksten, de schepping, contact met de natuur en de vraag waarom het bewustzijn achter oude teksten wereldwijd volledig de kop ingedrukt werd. De laatste twee hebben het over een moeder aarde die zwanger is, maar volgens mij is de 17-jaar oude cicada een veel betere metafoor.

Cicaden wonen eerst 17 jaar onder de grond; dan komen ze naar boven en kruipen ze uit hun oude velletje. Het lijkt even alsof alles sterft, maar de truc is natuurlijk om niet op dat oude huidje gericht te zijn, maar op wat er binnenin gebeurt. Er is een korte schok, maar na twee uur is de cicada als herboren. Cicaden zijn de meest luidruchtige insecten van Azië. Die beesten komen trouwens af op warmte, je hoort ze hier overal in de stad, vooral in de buurt van elektriciteitsdraden.

De allegorie van de grot

De allegorie van de grot in twee minuten. Er is trouwens een open element: die mensen die over dat pad lopen, doen die gewoon hun dagelijkse dingen, of voeren ze een spel op?

In de originele tekst van Plato gebeurt het allebei. Als er een spel is, dan is de vraag: wie zijn die echte figuren en wie zet ze voor ons op? Het staat in verbinding met de oude schaduwspelen van Griekenland (Thaumatopoioi), die dezelfde oorsprong hadden als de schaduwspelen van Java en Bali (Wajang). In Thailand is precies dezelfde traditie te vinden in het zuiden (Nang Talung). Het idee van de oorspronkelijke schaduwspelen was dat van hindoe-goden die zich manifesteren in de zichtbare wereld.

Als er geen spel is, dan is de opzet van de allegorie minstens even diepzinnig. Je kunt je dan afvragen of die echte wereld ons wel iets te melden heeft. We staan er met de rug naartoe, het zijn volledig verschillende niveaus die langs elkaar heen lopen. Beide poppetjes zijn echt blij, maar ze zullen elkaars blijdschap nooit begrijpen.

De grote vraag, de open vraag is natuurlijk: wat is die echte wereld?

Twee interpretaties: de eerste is die van de spirituele wereld. De algemene aanname in de oudheid was dat wij nu in de onderwereld verblijven. We zijn gevangen in een wereld van materie; met om ons heen een meer spirituele wereld. Het idee is: we zien die wereld niet, maar hij is er wel. Dat is waar we vandaan komen, waar we naar terugkeren, en waar onze geest onsterfelijk is. Die persoon aan de ketting zijn wij.
Het idee van lijden door hechting aan materie, het idee van de asceten, monniken. Denk aan India, maar je vindt het ook terug in Europa in de Middeleeuwen.
Mensen denken soms dat dit een soort self-fulfulling prophecy is: dat het idee van een spirituele wereld alleen geaccepteerd kan worden door mensen die uit zichzelf iets hebben met spiritualiteit. Niet helemaal waar: wie rationeel een beetje vat krijgt op het bedrog van de laatste eeuwen, moet al gauw toegeven: angst voor de dood is hét ultieme controlemiddel. Er is behoorlijk ingezet op het idee dat we geen tijd te verliezen hebben.

Een andere interpretatie van de grot is die van de matrix. Die gaat niet over leven na de dood, maar over systemen in het alledaagse leven waar je ogenschijnlijk niet van los komt. Het maakt het leven schijnbaar makkelijk, maar het is vals. Zo'n matrix bestaat op alle niveaus.
De meest bekende is je oom die net even weg is op het moment dat Sinterklaas binnenkomt. Hé, wacht eens even... wacht eens even... zou het ...  De magie is weg, maar dan ook voorgoed, wil je dat wel?
We kunnen vervolgens eindeloos doorgaan; er doemen altijd weer nieuwe systemen op van mensen die een bepaalde waan hooghouden. Sommige mensen zeggen: wie niet gaat stemmen, moet niet gaan klagen. Het klinkt leuk, maar de echte vraag blijft natuurlijk: mensen via een stem aan macht helpen, bestaat zoiets eigenlijk wel? Of willen we graag dat het bestaat? Een systeem dat onmogelijk kan doen wat het beoogt te doen, doet dat misschien iets heel anders?
Maar nog belangrijker is waarschijnlijk: niemand kent zijn eigen kettingen, dus wie ben jij om te oordelen over de ketting van een ander.

Philip K. Dick (1928-1982) is een schrijver van science-fiction waarin er altijd weer een nieuw systeem is. Hij was in de jaren '50, '60 en '70 behoorlijk goed op de hoogte van bepaalde plannen, dingen die ons voorstellingsvermogen ver voorbij gaan. Tegelijkertijd zocht hij de vrijheid om ideeën uit te werken in de wereld van fictie. Het kan niet anders of hij is de inspiratiebron geweest voor de makers van The Matrix (1999): het uitgangspunt is - je hele leven is virtuele werkelijkheid en vakkundige simulatie; in de echte wereld ben je enkel een batterij.
Films die direct op zijn werk zijn gebaseerd zijn: Blade Runner, Screamers (menselijke replica's), Total Recall (geïmplanteerde herinneringen), Next (vals spel met precognitie), Minority Report (een wereld zonder misdaad, met computers die telkens voortijdig ingrijpen), en The island (gekloonde mensen die dienen als verzameling reserve-onderdelen).
Voor esoterische onderzoekers is het werk van Philip K Dick essentieel; met name Valis (1981) wordt het laatste decennium pas op waarde geschat. Over de deceptie van tijd. Ik zeg essentieel, maar kennelijk zit ik zelf nog te veel vastgeklonken aan tijd om het volgende fragment te begrijpen.

"Er is één verstand, maar het openbaart zich onder twee principes. Het verstand laat het licht binnen, dan het donker, en uit de interactie komt tijd voort. Uiteindelijk laat het verstand het licht overwinnen, tijd stopt, en het verstand is compleet. Het laat dingen er anders uitzien waardoor het lijkt alsof er tijd is verstreken."
Uit: Valis

"Volgens mij werken die man en die hond samen."

Naga

Naga

In de mythologie van India, China, Vietnam, Laos en Thailand vinden we talloze goedaardige slangen. In Thailand heten ze naga's. In de mythologie rond de Mekong-rivier zijn het de naga's die de rivieren hebben geschapen. In de moderne boeddistische versie zijn het de naga's met zeven of negen koppen die de Boeddha beschermen.
Vooral in Noordoost-Thailand vind je zulke gigantische beelden, maar ook in de rest van Thailand is er altijd wel een slang op het dak die de tempel beschermt. In de decoratie op het dak, bedoel ik dan.

Sjon Hauser heeft een goed boek geschreven over de verering van naga's rond de Mekong, en een artikel over toeristische slangenverering in Nong Khai. In de Thaise traditie zijn de slangen altijd goedaardig, maar je moet ze niet provoceren zeggen veel mensen. Mensen die de rivier oversteken geven de naga's in de rivier eerst een beetje rijst; mensen die in de buitenlucht voor zichzelf gaan drinken geven eerst een klein scheutje aan de boom. In de praktijk van cafés in de stad gebeurt dit steeds bij de eerste klant.

In de Indiase traditie zijn er Nagarani en Nagarajan, en dat zijn slangen die zowel goed als kwaad kunnen vertegenwoordigen. In oude Sumerische teksten en tekeningen vinden we Ningishzida: een oud symbool van twee verstrengelde slangen: één goed, één kwaad.
In Griekse mythologie is er Hydra, en dat is één kwaadaardige slang met negen koppen. Vanuit Hydra is er de connectie met de Bijbel en het hof van Eden. En hier wordt het ineens interessant. Wie is toch die slang?

De slang verleidt Eva met de verboden vrucht. Eva accepteert het. Ze biedt het aan aan Adam, die accepteert het ook. Adam en Eva gaan verschillen zien tussen goed en kwaad die ze vroeger niet zagen, en al heel snel worden ze verbannen uit het Hof van Eden.

Wat kan dit überhaupt betekenen?

Bij het lezen van zo'n tekst is het vooral de taak om het niet letterlijk te nemen, als een verhaal over een vrouw, of de vrouw. Het is veel meer te zien als metafoor.
De ziel is symbolisch altijd vrouwelijk, en dat maakt ruimte voor de interpretatie waarbij de ziel (vrouw) wordt getest (verleid) om te incarneren in de fysieke werkelijkheid. En dus: dualiteit.
Licht en duisternis is een aspect van onze fysieke werkelijkheid. Immers: zonder licht en duisternis kunnen we onmogelijk leren. Het is slechts een setting die deel uitmaakt van de test. Onze fout is dat we de test zijn gaan verwarren met alles wat er is.
Aanwijzingen voor deze interpretatie zijn te vinden in afbeeldingen uit het oude Egypte, waarbij we zien dat de ziel een reis maakt op de rug van een slang temidden van de sterren. Het idee is dan dat de ziel na die reis deel uitmaakt van de mensheid, gesymboliseerd door Adam. (zie ook het werk van Joe Panek en John Anthony West)

Deze interpretatie maakt ruimte voor een meer goedaardige slang, en dat is precies wat we zien gebeuren in de gnostische mythologie. De goedaardige slang staat naast de hoofdpersonen Adam, Eva en een (valse) God. Adam en Eva worden in dit verhaal gered uit de onwetendheid door de slang. De slang is de held, de Demiurg is de boosdoener.
Ongeveer een vijfde van het gnostische materiaal uit Nag Hammadi gaat over de Demiurg, de valse God die uit is op onze ziel. Het is de Demiurg die ons betovert, en die ons wil doen geloven dat we enkel materie zijn zonder geest ("Stof zijt gij!"). De slang daarentegen geeft diepere wijsheid over goed en kwaad, waarmee we sterker kunnen zijn dan welke kwaadaardige kracht ook.
Verwarrend voor ons is natuurlijk dat die kwaadaardige kracht in de gnostische mythologie ook de vorm heeft van een draconisch type, de archontische indringer.

Een goedaardige slang, én een kwaadaardige slang. De eerste is thuis in onze natuur, de tweede niet. Hoe zie je het verschil? Er zijn volgens mij twee interpretaties van de gnostische variant met de goede slang.

De eerste is een link met het Indiase symbool Kundalini. Zoek op Kundalini, en je vindt een hele school van Yoga-beoefenaars. Voor hen is Kundalini een verborgen kracht in jezelf die je via meditatie kunt vinden en gebruiken. Kundalini huist in je energielichaam, en heeft altijd de vorm van een slang, net als onze ruggenwervel. Mensen kunnen zich met gebruik van innerlijke wijsheid zichzelf beschermen tegen misleiding in de buitenwereld. De kwaadaardige kracht komt namelijk niet op dat niveau.
Een iets magischere uitleg gaat over dezelfde Kundalini maar dan in de aarde, een soort magnetische levensgolf tussen twee polen. De New Age-traditie (Melchizedek) gaat er vanuit dat die golf zich sinds 2002 aan het verplaatsen is van India naar Chili. (De Kundalini van de aarde na 2012). De aarde is in die traditie een levend organisme, de slang maakt deel uit van het energielichaam van de aarde.

Een tweede interpretatie gaat over de sterrenhemel (zie Santos Bonacci). Eva is het enige vrouwelijke sterrenbeeld: de Maagd, en die waakt jaarlijks over de laatste periode waarin de dag langer is dan de nacht, vlak voor de equinox van 21 september.
Het 13e sterrenbeeld, de Slangendrager (verstopt tussen de Schorpioen en de Boogschutter) wijst met de kop van de slang altijd precies in de richting van het sterrenbeeld Maagd. Volgens Bonacci staat Eva voor het sterrenbeeld Maagd.
Het is ieder jaar weer het lot van de Maagd dat ze zich laat leiden door de Slangendrager. Vanaf dat moment duurt de dagelijkse duisternis langer dan het licht. De slang is dus gewoon te vinden in de sterrenhemel, en er is niets kwaadaardigs aan. Dankzij de slang leren we de volledige boom van het leven, waarin er naast de dag ook nog zoiets als een nacht bestaat, en vandaar dus: goed en kwaad. De heren achter de oorspronkelijke teksten waar Bijbel zich weer op baseert waren uitstekende astronomen.

Het oude testament geeft een weergave van veel oude mythologieën  maar we kunnen niet ontkennen: op dit punt is één en ander echt op sluwe wijze de nek omgedraaid. De slang is de duivel geworden. 
Ja, er waren oude mythes met een rol voor satanische reptiel, maar dat was niet de reptiel die de interactie had met Eva. Wat Genesis dus doet, is de ultieme verwarring creëren. Satanische reptielen zijn in alle tijden ook erkend, maar zij stonden buiten de schepping van de mens.  

En die verboden vrucht? Het lijkt erop dat die wel degelijk deel uitmaakt van ons verhaal. Vóór de tijd van georganiseerde religie was de verboden vrucht dé manier om zicht te krijgen op de vragen van een meer diepgaande aard, ons lichaam, onze ziel, de band tussen mens en natuur. Die vrucht was de hallucinerende paddestoel. Het waren de sjamanistische ceremonies die mensen een en ander zelf deed ontdekken. Als er iets is waar deceptie niet bij kan komen, zijn het wel zulke ervaringen. Het is de georganiseerde religie die dit juist wilde verbannen, anders hadden zij zo weinig meer te doen. Er zijn in ieder geval oude tekeningen van Eva omringd door paddo's, die deze interpretatie ondersteunen. Maar uiteraard past het ook bij de gnostische kijk op de Demiurg: de valse God die boos wordt en ons verbiedt om zelf op onderzoek uit te gaan.

Geloof in een zorgende schepper brengt je bij de gnosten, geloof in een schepper die boos kan worden brengt je bij georganiseerde religie. Bedenk wel dat de gnostische schepping het ultieme mikpunt was van vervolging, terwijl de variant die we zijn gaan kennen uit Genesis 2000 jaar lang werd gepromoot.

Ningishzida

Hydra

Kundalini