2012 en intuïtie

De belangrijkste datum in de verandering van 2012 hebben we vermoedelijk al gehad: 19 maart 2011. Sinds die dag vinden er veranderingen plaats in de kosmos, in de aarde, en in onszelf.

Hindoeïstische voorspellingen hebben het over de Kali Yuga: het duistere tijdperk. Het bijzondere van de hindoeïstische variant is dat de mens in dit tijdperk uiteindelijk niet meer in staat zal zijn om op rationele gronden een verschil te zien tussen waarheid en nepperij. Kali Yuga is daarom een uitnodiging aan de mensheid om veel intuïtiever te werk te gaan.


De heersende hindoe-godin in deze tijd heet Kali; en zij is de enige agressieve godin van het hele gezelschap goden.
Kali verwacht van mensen dat ze gechoqueerd zijn; het kwaad erkennen en samen met haar daartegen ten strijde gaan. Uiteindelijk transformeert zij daarmee in de godin van de liefde: we leven dus in een tijd van ultieme dualiteit.

Nu de parallel met 2012. Het bedrog is reëel, het gevaar ook, maar er wordt een spel gespeeld met je verstand, en dat is precies het terrein waar negatieve krachten in excelleren. Sluwheid tegenover intuïtie.

Wat voor strijd? De belangrijkste leerpunten zijn precies wat geschrapt is in het onderwijs en de media: de geschiedenis van de Federal Reserve van 1913, het Rothschild-imperium, de Russische revolutie van 1917, het creëren en tegen elkaar uitspelen van ideologieën, de kaping van Darwinisme in de 19e eeuw door de families Malthus en Rockefeller (check Kropotkin), de geschiedenis van Europese koningshuizen, de geschiedenis van Israel, Kennedy, de directed energy-wapens op 11 september 2001, 10 jaar professionele misleiding daarover, de fraude van Wall Street, het hoe en waarom van de klimaathoax, en in Nederland de corruptie in het ministerie van justitie. Het enige wat je over de islam hoeft uit te zoeken is de verbondenheid met het Vaticaan. Het enige wat je over China hoeft uit te zoeken is de verbondenheid met de VN en de wereldhandelsorganistatie. Verder teruggaan dan de 18e eeuw is onnodig verwarrend.

Wie niet bang is voor pessimisme, komt uit bij uitstekende analisten zoals Alan Watt. Zij zeggen: het systeem weet hoe je denkt, en dus zit er achter al die religieuze aannames een verschrikkelijke sluwheid. Als heersende krachten erin slagen mensen optimistisch, verzoenend, en feitelijk gelovig te houden - dan zullen mensen de essentie van die krachten niet meer inzien en al biddend of mediterend ten onder gaan. Dat klopt, en toch zit er een psychologische valkuil in dit soort eindeloze rationele analyses.
De intuitie en de bovennatuurlijke voorspellingen van Kali Yuga gaan niet over verzoening en meditatie. Kali is keihard; ze kan het kwaad identificeren, en ze vraagt om een gezamenlijke, eerlijke strijd.

Laten we eerst zien hoe het werkt. Op een eerste niveau krijgen we een botsing van religies met moderniteit voorgeschoteld en mogen we ons daar druk over maken. Je kunt je daar een leven lang mee bezighouden, als gerespecteerde onderzoeker in de sociale wetenschappen bijvoorbeeld. 
Er is een heel niveau boven; daar zitten de liegende overheden en bankiers die het eerste doelbewust voor ons uitwerken in het kader van hun plannen. Er zijn altijd wel journalisten die inzien dat machthebbers vrijwel geen foutjes maken. Gelukkig maar. 
Maar er is nog een derde niveau: dat van de groep mensen die schijnbaar de leiding hebben over allesvernietigende technieken waarin zij zelf ook zullen vastlopen. Waarom zouden ze dat doen? Op welk niveau worden zij voor de gek gehouden? 
Het is bijna om gek van te worden. Wat als de echte onderzoekers nog zeldzamer worden? Wat als niemand door de bomen het bos meer ziet? Zijn we dan uitgespeeld? Gaan we dan ons dna laten registreren? 
De mens kan maar weinig droge informatie behappen, de mens wil geloven, de mens wil hoop houden. En dus? Is het onze zwakte? Moeten we ons dan maar schuldig voelen over hoe we zijn? De mensheid leeft al miljoenen jaren op aarde, hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat we niet eerder ten onder zijn gegaan?


De beste verklaring is toch dat we op een soort keerpunt staan. Een telkens terugkerend keerpunt. De datering komt van de maya's, de verklaring van de gnosten, en de duiding van de hindoe's. Dat is nog eens samenwerking!
Ja, het gevaar staart ons recht in de ogen: een groene gevangenis waarin voor vrije mensen geen plaats meer is. Het zal vermoedelijk duidelijker worden in de loop van dit jaar, dan krijgen we een plaatsje toegewezen en is het aan ons om die te weigeren. De kracht die heerst, heerst zonder compassie maar dat laatste is precies zijn zwakte.
Vraag het de eerste de beste Indonesiër: magie bestaat, en magie vanuit sluwheid is nooit zo effectief als magie vanuit een oprecht positieve emotie. De driehoek van Kali gaat over liefde, magie en oorlog. Natuurlijke magie gaat over een connectie met oeroude krachten in de aarde. De mythe van Sophia is daarom op diep niveau echt waanzinnig interessant. Het duurde even voordat ik het doorhad, maar het idee is een soort systeem bovenop een ander systeem.

Het eerste systeem is de mens als soort. Wij zijn genetisch niet opgewassen tegen een bepaald soort kracht. Die kracht plaatst zwakheden in mensen op de voorgrond. Deze vijand kunnen wij als soort helemaal niet aan: zo simpel is het. Onze genetische code is gevormd met het oog op een heel andere situatie, hoe en waar laat ik graag in het midden. Maar deze negatieve kracht is al even oud en heeft tot nu toe nog nooit geleid tot de ondergang van de mensheid.

Waar komt het vandaan? Volgens de mythe van Sophia komt het voort uit jaloezie, omdat de schepper moeder aarde werd. Dat brengt ons in een tweede systeem. Denk mee met de mythe en je hebt de oplossing. De connectie tussen mens en moeder aarde bracht het probleem voort. Maar je zwakte is ook je kracht. Toch? Wij zijn deel van de natuur, kinderen van de schepper als je wilt.

De maan van 19 maart 2011 was vermoedelijk al de ommekeer. Ik heb hem in Amsterdam gezien, ik heb hem inderdaad even bewonderd, maar het belang is me verder ontgaan. Het was een bijzonder grote volle maan, en het ging gepaard met een zeldzame lijn, een connectie, met het centrum van de melkweg. In de hindoe-traditie leggen wij nu contact met de aarde, en dan begint de eerlijke strijd tegen negatieve krachten. Tot nog toe was die strijd oneerlijk. In onszelf: vrijheid wordt geblokkeerd door angst om uit een patroon te komen. Loslaten van die angst maakt vrij, vrij maakt verantwoordelijk, en dat geeft soms weer angst, maar het laatste soort is echt en daar valt mee te werken. We krijgen de kans om aan onszelf te werken, en dat moesten we vooral maar eens doen (zie ook het werk van Bruce Lipton op dit gebied).

Die datum staat mogelijk ook voor een begin van een verandering van het magnetisch veld / de stand van de aarde, een volledige verandering van wetenschappelijke paradigma's, en het is mogelijk ook de kracht geweest achter vier aardbevingen rond die tijd, waaronder de tsunami in Japan.
John Lash (metahistory.org) wordt soms verkeerd begrepen, alsof hij zou spreken over buitenaardse reptielen die op bezoek komen. Nee, wat er is, is er voortdurend. Het is eerder een soort oeroude negatieve kracht die er altijd is geweest. Die kracht is in principe sterker dan onze soort, maar heel zwak tegen mens en aarde samen. Welkom in de matrix, een groots en indrukwekkend systeem van afleiding. Zoals gezegd, het maakt angstig, maar het is zelf nog veel angstiger, bang voor alles wat het zelf niet beheerst: magie, maar ook creativiteit, inspiratie en zelfs satire.
Een interview met de uitleg van de Sophia-mythe staat hier; nog een link met de hindoeïstische traditie, en hier de achtergronden van Kali.

"Als het bovennatuurlijke en irrationele worden verbannen uit het bewustzijn, dan worden ze niet vernietigd; integendeel, dan worden ze buitengewoon gevaarlijk." (George P. Hansen)

Vervolg 2012 en intuitie (2)

Moeder Sophia


Het gnostische scheppingsverhaal is één van de meest onderdrukte verhalen van de wereldgeschiedenis. Het werd een paar duizend jaar lang mondeling overgeleverd in Europa en het Midden-Oosten, en er is een connectie met de oosterse traditie.
De gnosten verzamelden kennis over de wereld om hen heen via meditatie en sjamanisme, net als de Maya's. Kort nadat het Nieuwe Testament werd opgeschreven, 300 AD, en de nieuwe rol die Jezus werd toebedeeld, was er voor de gnosten geen enkele plaats meer. Alle volgelingen werden vermoord, geschriften verbrand, de leer werd uit de geschiedenis geëlimineerd. De gnostische variant vormde een regelrechte bedreiging voor het nieuw te vormen christendom. De laatste schim was de genocide op de Katharen, in Zuid-Frankrijk, 13e eeuw.

Het interessante aan de gnostische visie is dat het eigenlijk een weerlegging is van de Sumerische kleitabletten. Mensen die niks hebben met de Bijbel én niks met Darwin, komen regelmatig uit bij de Sumerische kleitabletten als ultieme oude wijsheid. In die variant werd de mens begiftigd en tegelijkertijd vergiftigd: gedoemd tot slaaf, als soort vanaf het allereerste begin gemanipuleerd om te dienen. Afkomstig uit Babylonie, en in feite een uitnodiging tot een negatief zelfbeeld. Reden genoeg om ook over die theorie heel kritisch te zijn.
Gnosten hadden hun oorsprong in de oude sterrenkundigen en sjamanen; ze waren op de hoogte van de Sumerische kleitabletten en schreven erover.
Scheppingsverhalen hebben iets heel dubbels: ze verdragen elkaar slecht; er zijn allerlei uitvoerige en ingewikkelde verhandelingen over, maar tegelijkertijd zijn het verhalen die iedere tiener kan herhalen.


Het scheppingsverhaal 

In het centrum van onze melkweg is een school. Daar werken de heersers over het leven. Leerlingen van deze school worden begiftigd met de ziel van de maker. Als ze afstuderen gaan ze de wijde wereld in, zonder te weten van elkaars bestaan. De filosofie van de school is eenvoudig: breng de leerlingen de belangrijkste vaardigheden mee, maar doe daarnaast ieder jaar iets anders, iets nieuws. Zet ze op een planeet in één van de buitenste ringen van de melkweg, zorg dat ze hun schooltijd zijn vergeten en bemoei je er verder niet meer mee. Het resultaat: allerlei bezielde wezens in alle uithoeken van het heelal. Allemaal net iets anders, allemaal onwetend van elkaars bestaan.

In al deze bedrijvigheid zijn Sophia en Christos aan het werk. Ze vormen het godenduo dat de verantwoordelijkheid heeft voor de mens. De mens zal naar de blauwe planeet gaan, ver weg, en de mens kan en weet het allerbelangrijkste om het daar uit te houden. Het is eigenlijk routine.
Maar Sophia doet veel meer. Sophia legt al haar creativiteit en liefde in deze lichting. Haar inbreng maakt de mens wijs, compassievol, inventief, en speelvol. Dit is uniek, en het zal vast iedereen benieuwen waar dit op zal uitdraaien. Sophia begint van onze soort te houden, ze is er dag en nacht mee bezig. De mens is alles voor haar. Op een dag is het tijd voor de mens om de school te verlaten, en de wijde wereld in te gaan. Als kinderen die op de trein worden gezet. Dan gaat er iets mis.


Op het moment van vertrek wordt Sophia overweldigd door een diepe bewondering en ontroering. Wat is deze lichting toch geweldig. Ze zijn echt uniek, en uitgerekend zij moeten naar zo'n eenzame uithoek.
Ze is de juf die op de laatste dag van het jaar de hoogste klas uitzwaait, ze rent mee op het perron. Ze wil beheerst blijven, maar zo geweldig als dit wordt het nooit meer. Plotseling neemt Sophia een besluit: ze laat alles achter en klimt aan boord. Ze gaat met haar schatjes mee.

En zo is het gegaan.
Met z'n allen zitten we in een uithoek van de melkweg. Met moeder Sophia in ons midden zijn we begaafder dan wie ook, en zijn we op de hoogte van onze goddelijke herkomst. Dankzij Sophia kan de mens eeuwig blijven leren, en zijn eigen moraal corrigeren.
Maar haar komst gaf ook een probleem. Toen bekend werd dat Sophia was meegekomen, was er één slangachtig wezen dat verschrikkelijk jaloers werd. Zonder Sophia zou die geen boodschap hebben aan de komst van de mens. De aarde is immers niet geschapen voor hen. Maar met Sophia was er een levenslink tussen de aarde en de bron. De mens is uitverkoren.

De slang wil ook worden uitverkoren, en nestelt zich in het zonnestelsel, in de buurt van Sophia. Het loopt uit de hand. De slang krijgt niet wat hij wil, en Sophia houdt zich naar buiten toe stil. Ze zal zich enkel nog manifesteren als Moeder aarde. Vanaf dat moment is Sophia onze schepper en onze aarde tegelijkertijd. Wie met haar in contact staat, staat in contact met zijn oorsprong, en is sterker dan welke slang ook.
Dit gaat lange tijd goed, maar er zijn tijden waarop de mens controle verliest en te veel fouten maakt. De slangen blijven wraakzuchtig want de mens is zo veel begaafder dan zij. Als zij niet kunnen worden zoals de mens, dan moet de mens maar worden zoals zij. Zonder compassie en zonder spiritualiteit. Voorspelbaar en te programmeren.
Ze maken ze ons bang voor de dood, want dan is de mens op zijn zwakst. Ze zoeken onze zwakte schakels. Ze geloven dat ze de mensheid langdurig kunnen afleiden en ervan kunnen overtuigen dat Sophia helemaal niet bestaat.
Het is alsof iemand een goede schaker voorhoudt dat hij met zijn stukken moet gaan dammen. Wij zijn die schaker. Zodra de schaker weet dat hij eigenlijk moet schaken kan hij iedereen aan. Sophia weet wat er gaande is, maar zij houdt zich stil. Ze heeft alle vertrouwen in ons. Zij kent ons als geen ander en weet wat onze kracht is. Wij zijn immers ooit voortgekomen uit haar school, en uit haar voorstellingsvermogen. 
Het gnostische scheppingsverhaal gaat niet over een mens die vertrouwt op een God, maar over een God die vertrouwt op de mens.

Bron: John Lash en de geschriften van Nag Hammadi

House


Op de derde verdieping van een vergeten, verwaarloosde mall uit de jaren '80 bevindt zich een van de beste bioscopen van Thailand: House. House is de enige bioscoop in Thailand die alleen internationale films toont, en geen China- of Hollywoodmeuk.
Er is in de stad vast ook wel ergens een plek voor de fans van eigenaardige Thaise horror, en er is heel af en toe een documentairefestival maar voor de rest moeten we het hebben van House. De enige plek waar de Iraanse film A separation te zien is, momenteel met een aantal Japanse films.
De bioscoop is opgezet in 2004 door vier Thaise filmliefhebbers. De bioscoop is niet echt populair en loopt zonder subsidie; er komen steeds net genoeg mensen. Het is dus dat de stad 12 miljoen mensen heeft, anders kun je wel inpakken. Twee zalen, een restaurant, een videotheek en een hal. Het interieur is echt een juweeltje: Thai hebben gevoel voor detail, en het zorgvuldig uitgekozen behang doet denken aan de jaren '70 films van Stanley Kubrick.



Ik heb House leren kennen omdat ze ooit de Duitse film Requiem (2006) vertoonden. Requiem vertelt het echte waargebeurde verhaal van 'Emily Rose' (Anneliese): een Duits schizofreen meisje voor wie het geloof in conflict komt met moderniteit, in 1976, met fatale afloop.
De film staat in feite tegenover de populaire Hollywoodversie van 2005 die claimt gebaseerd te zijn op hetzelfde waargebeurde verhaal, en die een opzichtige poging doet om je aan het denken te zetten.
Vervolgens ga je naar huis, en een jaar later zie je de film uit Duitsland. Een volledig andere geschiedenis: vergelijken is zinloos. De Duitse filmmaker had ook letterlijk niets te zeggen over de Amerikaanse productie.
Wat bij mij overbleef was de gedachte dat Hollywood met hun special effects en 'true stories' veel meer doet dan geld verdienen. Voor je het weet krijg je een verdraaid beeld van de geschiedenis; ook in films waar je dat niet meteen zou verwachten.
Een ander voorbeeld is de recente dure hollywoodproductie over Margaret Thatcher, een belabberde film waarin Thatcher ongegeneerd wordt neergezet als feminist. Bedenk dan dat Hollywood ook regelmatig losgaat op wereldgeschiedenis, en vaak op subtiele manier inwerkt op verwachtingen voor een bepaalde toekomst.

Gelukkig is er nog een alternatieve filmindustrie. In Europa heet het arthouse, in Azie heet het indomovie; en het is eigenlijk een verzamelnaam voor alles wat niet van de grote productiemaatschappijen komt. Ik heb overigens geen idee waar het verschil van termen vandaan komt. De markt voor dit soort films is in Europa veel groter dan in Azië. Er zijn wel Aziatische films van dit genre; bijna altijd Japans, soms Maleisisch, zelden Thais, en eigenlijk nooit Chinees. Ik vrees dat dat toch iets te maken heeft met conformisme.

House heeft ook een videotheek waar je voor een zelfgekozen bedrag oude films kunt huren, en zo komt het dat ik opnieuw in 'The Shining' (1980) ben gedoken.
Voor iedereen die wat tijd om handen heeft, raad ik aan om die film gewoon nog eens een keer helemaal te bekijken. Er zijn de laatste tijd heel nieuwe analyses verschenen. We kennen hem nog wel: Jack Nicholson die overwintert in een gigantisch hotel, en langzaam maar zeker gek wordt.
Stanley Kubrick heeft zo veel lagen aangebracht; het lijkt wel de bedoeling te zijn geweest dat die de eerste 20 jaar niet ontdekt zouden worden. Dat verklaart het perfectionisme van Kubrick ook veel beter. Breng een film die voorlopig zeker niet vergeten zal worden, maar die ook voorlopig niet helemaal begrepen zal worden. Het effect is dat iemand na zijn dood in feite ineens belangrijke dingen begint te zeggen over actuele onderwerpen. En het was hem er ook om te doen.

"If you really want to communicate something, even if it's just an emotion or an attitude, let alone an idea, the least effective and least enjoyable way is directly. It only goes in about half an inch. But if you can get people to the point where they have to think a moment what it is you're getting at, and then discover it ...  the thrill of discovery goes right through the heart." 
(Kubrick in gesprek met Joseph Heller, uit de archieven)

Nieuwe analyses zijn van Rob Ager en Jay Weidner. Rob Ager is zelf filmmaker en heeft een site met ook besprekingen van A clockwork orange, Dr Strangelove, ET, Psycho, Full metal jacket, Pulp fiction, Taxidriver, The thing en 2001 Space Odyssey
Een bioscoop die de film gratis verhuurt, en een boek met analyses dat gratis op het net staat. Dat is wat mij betreft de moderne manier van werken. Wat betreft The shining: bekijk eerst de film helemaal, en kijk dan in de analyses.

House Rama: RCA Plaza, Petchaburi Rd, Bangkok. Zie een interview met de eigenaar, en het wekelijks programma op de website: http://www.houserama.com/